تعیین اثر داروی توپیرامات در پیشگیری از حملات سردرد میگرنی مقاوم به درمان

چکیده: مقدمه و هدف: بیماری میگرن یکی از شایع ترین علل سردرد است. هدف از این مطالعه تعیین اثر داروی توپیرامات با دوز 50 میلی گرم، روزانه به مدت 3 ماه در پیشگیری از حملات سردرد میگرنی مقاوم به درمان بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد که بر روی 70 بیمار بین سنین 15 تا 45 سال مراجعه کننده به کلینیک سردرد بیمارستان آموزشی ـ درمانی بوعلی سینای ساری که دارای سابقه حملات میگرن براساس معیارهای انجمن بین المللی سردرد به مدت بیشتر از یک سال و با بروز حداقل 1 تا 6 حمله در هر ماه بوده اند، طی سال های 1386 ـ 1384 انجام شد. میزان کارایی این دارو به وسیله میزان پاسخ به درمان، میانگین تغییرات در تعداد و شدت حملات میگرن در مقایسه با مرحله پایه و گروه پلاسبو به صورت ماهانه برای یک دوره 3 ماهه محاسبه گشت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری گراف پد و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن آزمون نیومن کیولس، مجذور کای و تی تست تحلیل گردید. یافته ها: 66 نفر بیمار از 70 بیمار شرکت کننده در مجموع مطالعه را به پایان رساندند و مابقی از مطالعه حذف شدند. میانگین سنی بیماران 9/7±33/30 سال بود، بیماران بر اساس اهداف مطالعه به سه طبقه سنی 25ـ15، 35ـ25 و 45ـ35 سال تقسیم شدند. بیماران هر گروه به طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده پلاسبو و توپیرامات تقسیم شدند. گروه توپیرامات در کلیه ماههای ارزیابی شده دارای کاهش معنی داری در میانگین ماهانه شدت و تعداد حملات میگرن بوده است (0001/0 p< ). اما گروه پلاسبو تفاوت معنی داری نداشته است. میزان پاسخ به درمان در بیماران تحت درمان با توپیرامات به طور معنی داری بیشتر از گروه پلاسبو در ماه سوم بوده است(0001/0 < p). عوارض جانبی دارو به طور گذرا بوده و به خوبی تحمل گردید. نتیجه گیری: داروی توپیرامات با دوز 50 میلی گرم، روزانه کارایی قابل توجهی در پیشگیری از حملات میگرن در ماههای اول، دوم و سوم دارد. استفاده از توپیرامات با دوز درمانی پایین، یک روش درمانی مطلوب برای بیماران مبتلا به میگرن مقاوم به درمان می باشد. واژه های کلیدی: توپیرامات، میگرن مقاوم، درمان پروفیلاکسی